Başkan Obama, Newtown'un yas tutan topluluğuyla tüm ulusla konuştu ve çocuklarımızı güvende tutmak için daha fazlasını yapmamız gerektiğini söyledi.
Başkan Barack Obama, 16 Aralık'ta Newtown, Connecticut topluluğunu ziyaret etti ve burada 14 çocuk 26 kişi de dahil olmak üzere 26 kişinin Sandy Hook İlköğretim Okulu'nda 14 Aralık'ta yapılan bir kitle saldırısında trajik bir şekilde öldürüldükten sonra ülkemizde değişiklikler yapmaya söz verdi.
Amerika Birleşik Devletleri Başkanı anıtsal konuşmasına birkaç dini yazı ile başladı ve yakında 14 Aralık'ta sevilen birini kaybedenlere sevgisini ve desteğini sundu. Barack, delikleri dolduracak çok fazla şey sunamayacağını bildiğini açıkladı. bir çocuğu, bir arkadaşı, bir yeğeni, bir yeğeni kaybedenlerin kalpleri. Bunun yerine değişim için umut verdi.
BAŞKANIN KONUŞMA KONUSU:
Teşekkür ederim. (Alkışlar.) Teşekkür ederim Vali. Tüm ailelere, ilk müdahalecilere, Newtown topluluğuna, din adamlarına, misafirlere - Kutsal Yazılar bize şunu söyler: “… kalbi kaybetme, her ne kadar dışarıda boşa gidiyoruz… içten içe biz Işık ve anlık sıkıntılarımız bizim için hepsinden ağır basan sonsuz bir zafer kazanıyor.Gözlerimizi ne görüyoruz, ne görünmüyoruz, çünkü geçici olan görüyoruz, ama görünmeyen şey sonsuzdur. Eğer yaşadığımız dünyevi çadır yıkılırsa, insan eliyle inşa edilmeyen cennetteki ebedi bir ev olan Tanrı'dan bir binamız olduğunu biliriz. ”
Burada yirmi güzel çocuk ve altı olağanüstü yetişkinin anısına toplandık, herhangi bir okul olabilecek bir okulda hayatlarını kaybettiler; Amerika'nın herhangi bir kasabası olabilecek iyi ve iyi insanlarla dolu sakin bir kasabada.
Burada Newtown'da, bir ulusun sevgisini ve dualarını sunmaya geldim, sadece kelimelerin kederin derinliklerine uymadığına ya da yaralı kalplerini iyileştiremediğine çok dikkat ediyorum. kederinizde yalnız değilsiniz; dünyamızın da parçalandığını; tüm bu topraklarımızda sizinle birlikte ağladık, çocuklarımızı sıkıca çektik. Ve bilmeniz gereken her türlü konfor ölçüsünü sağlayacağımızı bilmelisiniz; Bu ağır yükü hafifletmek için sizinle paylaşabileceğimiz üzüntü ne olursa olsun, memnuniyetle taşıyacağız.Newtown - yalnız değilsiniz.
Bu zor günler geliştikçe, bize güç ve kararlılık ve fedakarlık hikayeleri ile ilham verdiniz. Sandy Hook Elementary'in salonlarına tehlike geldiğinde, okul personeli kaçmadı, tereddüt etmediklerini biliyoruz. ve Mary Sherlach, Vicki Soto, Lauren Rousseau, Rachel Davino ve Anne Marie Murphy - hepimiz böyle korkunç koşullarda cevap verebileceğimizi umduğumuz gibi - cesur ve sevgiyle, çocukları bakımlarında korumak için hayatlarını vererek cevap verdiler.
Sınıfların içinde kendilerini barikatlandıran ve hepsinin içinde sabit kalan ve “iyi adamları bekle, geliyorlar” diyerek öğrencilerine güvence veren başka öğretmenler olduğunu biliyoruz. "bana gülümsemeni göster."
Ve biz iyi adamların geldiğini biliyoruz. Sahneye koşan ilk güvenlik görevlileri, güvenliğe zarar verenlere rehberlik etmeye ve ihtiyaç duyanları rahatlatmaya, kendi şoklarını ve travmalarını elinde tutmaya yardımcı oldular, çünkü yapacakları bir iş vardı ve diğerleri onlara daha fazla ihtiyaç duyuyordu.
Ve daha sonra, küçük çocukların bazen yaptıkları gibi talimatları izleyerek okul çocuklarının birbirlerine yardım etmeleri, birbirlerini tutmaları sahneleri vardı; hatta bir çocuk, “Karate'yi biliyorum, bu yüzden sorun değil, çıkış yolu bulacağım.” diyerek yetişkinleri teşvik etmeye bile çalışıyor. (Gülüşmeler)
Bir topluluk olarak, bize ilham verdin, Newtown. Tarif edilemez şiddet karşısında, mantıksız kötülük karşısında, birbirinize baktınız ve birbirinize baktınız ve birisini sevdiniz ve Newtown bu şekilde hatırlanacak ve zamanla ve Tanrı'nın lütfu ile bu sevgi sizi görecek.
Ama biz, bir ulus olarak, bazı zor sorularla karşı karşıya kalıyoruz.Birisi bir zamanlar ebeveynlik neşesini ve endişesini, kalbinizi her zaman vücudunuzun dışında tutup dolaşırken eşdeğer olarak tanımladı. İlk ağlamalarıyla, bu en çok kendimizin değerli, hayati bir parçası - çocuğumuz - aniden dünyaya, olası bir aksilik veya kötüye maruz kalıyor.Ve her ebeveyn, çocuklarımızı zarar görmekten korumak için yapmayacağımız hiçbir şey olmadığını biliyor ve yine de bunu biliyoruz. çocuğun ilk adımı ve bundan sonraki her adım bizden ayrılıyorlar; Hastalık ve aksilikler, kırık kalpler ve hayal kırıklıkları çekecekler ve en önemli işimizin onlara kendilerine güvenmek için ihtiyaç duydukları şeyi vermektir. yetenekli ve dayanıklı, korkusuz dünyayla yüzleşmeye hazır.
Ve bunu kendimiz yapamayacağımızı biliyoruz. Bu çocukları ne kadar severseniz sevin, belli bir noktada bir şok olarak gelir, bunu kendiniz yapamazsınız. güvenli ve onlara iyi öğretmek, sadece birlikte yapabileceğimiz bir şeydir, arkadaşların ve komşuların yardımıyla, bir toplumun yardımıyla ve bir ulusun yardımıyla Ve bu şekilde bir sorumluluk taşıdığımızı fark etmeye başlarız çünkü her çocuk bizimkine bakmak için herkese güveniyoruz; hepimizin ebeveyn olduğumuzu; hepsi bizim çocuklarımız.
Bu bizim ilk görevimiz - çocuklarımıza değer vermek. Bu bizim ilk işimiz. Eğer bunu doğru yapmazsak, hiçbir şey doğru olmazsa, toplum olarak nasıl değerlendirileceğimiz budur.
Ve bu önlemle, bir ulus olarak, yükümlülüklerimizi yerine getirdiğimizi gerçekten söyleyebilir miyiz? Dürüst olmak gerekirse, çocuklarımızı - hepsini - zarardan korumak için yeterli yaptığımızı söyleyebilir miyiz? millet, hep birlikte oradayız, sevildiklerini bilmelerini ve karşılığında sevmelerini öğretmelerini ister miyiz? Bu ülkenin tüm çocuklarına yaşamayı hak ettikleri şansı vermek için gerçekten yeterince çalıştığımızı söyleyebilir miyiz? mutluluk ve amaçlarla yaşamlarını?
Son birkaç gündür bunu yansıtıyorum ve eğer kendimize karşı dürüst olursak, cevap hayırdır. Yeterince yapmıyoruz ve değişmek zorundayız.
Başkan olduğumdan beri, bu, kitlesel bir atışla parçalanmış yaslı bir topluluğu rahatlatmak için bir araya geldiğimiz dördüncü kez, hayatta kalanlara sarıldığımız dördüncü kez, dördüncü kez kurban ailelerini teselli ettik. Aralarında, ülke çapında sonsuz sayıda ölümcül ateş dizisi oldu, neredeyse her gün Amerika'da küçük kasabalarda ve büyük şehirlerde mağdurların, çoğu çocuklarının, büyük suçlarının neredeyse günlük raporları var - çoğu zaman tek suçu olan kurbanlar yanlış yerde yanlış zamanda.
Bu trajediler sona ermeli ve bitirmek için değişmeliyiz. Bu tür şiddetin nedenlerinin karmaşık olduğu ve bu doğru olduğu söylenemez. Tek bir yasa yok - hiçbir yasa seti ortadan kaldıramaz ya da toplumumuzdaki her anlamsız şiddet eylemini önlemek.
Ama bu hareketsizlik için bir mazeret olamaz, elbette bundan daha iyisini yapabiliriz. Tucson'u ziyaret eden kederden başka bir çocuğu, başka bir ebeveyni veya başka bir kasabayı kurtarmak için atabileceğimiz bir adım bile varsa, ve Aurora, Oak Creek ve Newtown ve bundan önce Columbine'den Blacksburg'a kadar olan topluluklar - o zaman mutlaka denemek zorundayız.
Önümüzdeki haftalarda, bu ofisin sahip olduğu her gücü, kolluk kuvvetlerinden akıl sağlığı profesyonellerine, ebeveynlere ve eğitimcilere kadar, böyle daha fazla trajediyi önlemeyi amaçlayan bir girişimde kullanacağım. Böyle bir katliam karşısında güçsüz olduğumuzu, siyasetin çok zor olduğunu söylemeye gerçekten hazır mıyız? Bu tür şiddetin her yıl çocuklarımızı ziyaret ettiğini söylemeye hazır mıyız? yıl sonra bir şekilde özgürlüğümüzün bedeli?
Dünya dinlerinin çoğu - bugün burada temsil edilen birçoğu - basit bir soru ile başlıyor: Neden buradayız? Hayatımıza ne anlam veriyor? Davranışlarımıza amaç veren nedir? Bu Dünya'daki zamanımızın geçici olduğunu biliyoruz. her birimiz zevk ve acıdan payımızı alacak mı; zenginlik ya da güç ya da şöhret olsun ya da sadece basit bir konfor olsun, dünyevi bir hedefin peşine düştükten sonra bile, bazı şekillerde umduğumuzdan daha az olacağız. Niyetlerimiz ne kadar iyi olursa olsun, yapacağız Hepsi bazen bir şekilde yanılırlar.Bir hata yapacağız, zorluklarla karşılaşacağız.Ve doğru şeyi yapmaya çalıştığımızda bile, zamanımızın çoğunun karanlıkta grop yapmak için harcanacağını biliyoruz, bu yüzden çoğu zaman Tanrı'nın göksel planlarını farkedin.
Emin olabileceğimiz tek bir şey var ve sahip olduğumuz sevgi - çocuklarımız için, ailelerimiz için, birbirimiz için. Küçük bir çocuğun kucaklaşmasının sıcaklığı - bu doğru. getirdikleri sevinç, gözlerinden gördüğümüz şaşkınlık, onlar için hissettiğimiz şiddetli ve sınırsız sevgi, bizi kendimizden çıkaran ve bizi daha büyük bir şeye bağlayan bir sevgi - önemli olanın bu olduğunu biliyoruz. Onlara iyi baktığımızda, onlara iyi öğrettiğimizde, iyilik eylemleri gösterdiğimizde her zaman doğru yapıyoruz.Bunu yaparken yanlış gitmiyoruz.
Bundan emin olabiliriz.Ve sen de Newtown halkı bize bunu hatırlattı.Bu bize nasıl ilham verdiğini hatırlatıyorsun. Bize neyin önemli olduğunu hatırlatıyorsun. Tanrı bizi bu dünyada tutmak için uygun gördüğü sürece.
İsa, “Küçük çocukların bana gelmesine izin ver, ” dedi ve “onları engellemeyin - çünkü bunlar cennetin krallığına aittir.”
Charlotte.Daniel.Olivia.Josephine.Ana.Dylan.Madeleine.Catherine.Chase.Jesse.James.Grace.Emilie.Jack.Noah.Caroline.Jessica.Benjamin.Avielle.Allison.
Tanrı onları hep ev olarak çağırdı. Kalanlar için, devam edecek gücü bulalım ve ülkemizi hafızalarına layık hale getirelim.
Tanrı, kaybettiklerimizi göksel yerinde kutsasın ve korusun. Kutsal rahatlığı ile hâlâ sahip olduğumuzları lütfetsin, ve bu toplumu ve Amerika Birleşik Devletleri'ni kutsasın ve izlesin (Alkışlar).
NASIL HİSSEDİYORSUN?
Başkan Obama ile aynı fikirde olamayız. Değişim gerekiyor ve kesinlikle değişimin geleceğini umuyoruz. Bir şey olursa, 14 Aralık'ta kaybedilen hayatlar için.
Bu korkunç trajediden etkilenen aile ve arkadaşlarımıza düşüncelerimiz çıkıyor.
Obama'nın konuşması hakkında ne düşünüyorsun? Bir değişiklik görecek miyiz?
BAŞKAN OBAMA'NIN TAM KONUŞMASINI İZLEYİN:
youtu.be/_V55-ilx6xc?t=2m5s
CNN ➚
- Chris Rogers
Takip et
@ ChrisRogers86
The Sandy Hook Elementary School Tragedy hakkında daha fazlası:
- Çocuklarının Çekim Kurbanlarını Anlattığında Ebeveynlerden Umutsuzluğun Azalması
- Adam Lanza Yatakta Yatarken Annemi Öldürdü - Rapor
- 20 Masum Çocuk Okul Çekiminde Vuruldu Tanımlandı - Pics
