Slavlar eskiden birçok bayram geçiriyorlardı, ancak modern insanlardan farklı olarak, onları ferahlatıcı veya gürültülü şenlikli masalarda değil, emekle geçiriyorlardı.
Atasözü "ne ekersen onu biçersin" çünkü başka hiç kimse Slavların yaşamının gerçeklerini yansıtmaz. Tüm klan, topluluk veya köyün geleceği, diyetin temelini oluşturdukları için tamamen tahıl ve meyve bitkilerinin hasatına bağlıydı.
Ana Slav hasat tatilleri: Zazhinki, Dzhozinki ve Dozhinki. Ve son aşama Osenin'di. Onlardan sonra soğuk kış zamanı geldi, Slavlara bir sonraki dikim ve toplama sezonuna kadar biraz dinlenin.
Hasat tatillerinin tarih ve aya referansları yoktur. Ülkenin her bölgesinde kendileri vardı ve doğrudan hava koşullarına ve olgun meyvelerin ortaya çıkma oranına ve tahılın olgunlaşmasına bağlıydı. Güney bölgelerinde, ürün yaz aylarında bir kereden fazla ve kuzey komşularına göre çok daha erken hasat edildi.
Zazhinki
İlk büyük hasat festivali Zazhinki, 5 Haziran'da geçici olarak sona erecek. Şu anda, hayvanlar için saman yapımıyla uğraşıyorlar ve ayrıca doğanın ilk hediyeleri için ormanlara ve tarlalara gidiyorlar.
Zazininki her zaman özel bir ritüel ile başladı. Her ailedeki en yaşlı kadın - Bolşukha - şafakta tarlaya giden ilk kişi oldu. Onlara Ham Dünya'nın Annesi için bir teklif aldılar: ekmek, yumurta, süt ve ilk demetleri yaktılar, bu da ikramlarla birlikte bir hediye olarak sunuldu. Ve bundan sonra sonraki kasetler, sanki tüm köyden sanki ortak bir yığın halinde istiflendi. Bu ritüel zengin bir hasat getirmeyi amaçlıyordu. Bundan sonra, diğer kadınlar hasat etmeye başladı.
Yaşlı kadınlar tarafından toplanan ilk demet gelecek sezona kadar saklandı. Ertesi yıl, ondan birkaç spikelet alındı ve bol miktarda hasat için ekime atıldı.
Daha önce, ritüelden önce, evi temizlemek, her şeyi temiz çamaşırlarla örtmek ve şenlikli bir muamele hazırlamak gerekiyordu. Taze pişmiş ekmek Zazhinok kutlamaları sırasında her zaman masada özel bir yer işgal etti.
Spozhinki
Bu tatil "ortak hasat" anlamına gelir ve Ağustos ortalarında düşer. Spozhinki artık ciddi ritüeller ve tekliflerle kutlanmadı. Bunun yerine, topluluk ne kadar mahsulün hasat edildiğini ve daha fazla sıkıştırılmamış mısır kulaklarına sahip olan ve yardıma ihtiyacı olan ne kadar ürün kaldığını tahmin edecekti. Bu Bal Kurtarıcısı'ndan sonra yapıldı. İlk petek masaya çıktığında, ev sahipleri konukları ballı krep ve yulaf lapası için çağırdı ve yardım, ortak çalışma - kalabalık için onlarla anlaştı. Akrabaları, karşılayabilmeleri koşuluyla, ilgisiz bir şekilde yardımcı oldular, ancak kalabalığa para ya da hasatın bir parçası olarak katılmak için köyün diğer sakinleriyle ödeme yapmak zorunda kaldılar.
Spozhinok sırasında, kuyuları temizlemek ve ilk temiz suyu kendileri ve hayvanlar için toplamak, ayrıca nehirlerde ve göllerde yıkanmak ve çiftlik hayvanlarını yıkamak, kendilerini ve tinerlerini arıtmak gelenekseldi.
Dozhinki
Hasatın sonuna başka şekilde Dozhinki denirdi ve Ağustos sonunda - Eylül başında düştü. Ana koşul: sonbaharın yağmurundan önce mahsulün kalıntılarını veya Hansen'in gününü kutlayan Osenin'i toplamak için zamana sahip olmak. Dozhinki, Üçüncü Kurtarıcı'ya zaman aşımına uğradı.
Hasatın sonunda, alanda belirli sayıda kulak sıkıştırılmadan bırakıldı. Bu gruba "sakal" adı verildi. Saplar kırıldı ve bir yayda büküldü, böylece spikeletler yere temas etti. Bu pakette, kadınlar genellikle daralmış olanı, geleceği veya basitçe yapılan istekleri merak ediyordu.
Dozhinki'nin masadaki her evde servis edilen kendi geleneksel yemekleri vardı. Gelecek yıl doğurganlığa ve bol hasara katkıda bulunabileceklerine inanılıyordu. “Salamat” - tereyağı ve domuz yağı ile yulaf ezmesinden yapılan kalın yulaf lapası, “dejen” - ekşi süt veya su ile karıştırılmış tereyağı, yulaf lapası, krep, bira ve ballı turtalar.
Dozhinki bir Leshem tatiliydi. Şu anda, ormanın sahibi henüz uykuya dalmıyor ve insanlar ona hediyeler getiriyor, yardımları için teşekkür ediyor ve gelecek yıla kadar veda ediyorlar. Orman ve tarla sınırında, Slavlar hasatlarının bir kısmını terk etti, orman sahibini iyilik ve bilgelik için övdü, çünkü orman hayvanları mahsule zarar vermediği, bitkileri çiğnemedi ve kuşlar tohumları yapıştırmadı.
