Ellen DeGeneres, 22 Mart'taki iki Parkland çekim mağduruna, bu hafta sonu Washington'da Mart ayına Mart ayında katılmalarının neden önemli olduğunu açıklamak için bir platform verdi. Güçlü açıklamalarını izleyin.
60 yaşındaki Ellen DeGeneres, 16 Şubat 2018'de sınıf arkadaşlarından 17'sini öldüren kitlesel atışlardan kurtulan Parkland Florida öğrencilerinin arkasında. 17 yaşındaki Delaney Tarr ve 18 yaşındaki Sam Zeif, 22 Mart'ta Ellen DeGeneres gösterisine katıldı. Hayatımızın Yürüyüşü Etkinliği için Mart ayında öğrenci hayatta kalanlara ve diğer destekçilerine katıldıklarında Washington üzerinde yapmayı planladıkları etki. Dünya çapında ilgi gören etkinlik 24 Mart 10.00'da Washington, DC'de ve ABD, NYC, Los Angeles, Boston ve Chicago gibi diğer şehirlerde gerçekleştirilecek.
Ellen ile tartışmaları sırasında Zeif, trajedi sırasında hayatını kaybeden en yakın arkadaşı Joaquin Oliver'ı hatırladığında duygusal hale geldi. Oliver, Zeif'in silah kontrolü için bu kadar sıkı mücadele etmesinin önemli bir nedenidir. Zeif, Oliver'ın babasının babasına söylediği bir sözü hatırlattı. “Bu kavgada ben ve [Zeif'in babası] arasındaki fark, artık korkuya sahip olmamanız.” Dedi. Zeif, “Babamın hala dört çocuğu var, Joaquin'in babası yok, bu yüzden bu gücü var. ”
Delaney Tarr, Hayatımız İçin Yürüyüş mitinginden ve bunun nasıl bir birlik sergilendiği ve öğrencilerin ve diğer herkesin duyulması için bir fırsat olacağı hakkında konuştu. “Bizim için bu yürüyüş, bu herkes arasındaki birliğin bir göstergesi, çünkü herkes bu amaç altında birleşiyor
.Bundan daha fazlası, ”dedi. “Göz ardı edilmemek için bir şans, çünkü Washington'da yürüyen yüz binlerce insan“ Bir şey yap ”diyerek bunu görmezden gelmek biraz zor
Buradaki amacımız, yüksek ve net bir sese sahip olmak. ”
Her iki öğrenci de ölümcül atışlardan bu yana Marjory Douglas Stoneman Lisesine geri döndüklerini açıkladılar, çünkü bu “yapılması gereken bir şeydi” - Sadece birkaçı için bile olsa normal gençler gibi hissetmeleri gerekiyordu. birkaç saniye sürüyor, ”dedi Tarr.
Ancak şimdi işler çok farklı. Sadece sınıf arkadaşlarından 17'sini kaçırmıyorlar, aynı zamanda korku içinde yaşamaya devam ediyorlar. Bir yangın alarmı çaldığında, bir kitap düştüğünde, birisi sınıf kapısını çaldığında Tarr ve Zeif, seslerin onları “panik moduna” gönderdiğini açıkladı. Eskiden normal olan bir şey olduğunda, “o an Bence, 'okul atıcısı' ”diye ekledi, “ Bu mutlaka mantıklı olmasa bile, hala [şimdi] düşünce sürecidir. ”
